YİTEN SEVDA SOKAĞI sen giderken akşamın kızıllığında gebe kadınlara benzer önce gri sonra kararan renkleriyle yağmur taşıyan bulutlar yuvasından uzak son kuşları kovalıyordu oysa senin baharların vardı gökyüzü ve denizler mavi ağaçlar yeşil ve çiçekler rengarenkti şimdi mevsim hep karakış yokluğun sarmaşık gibi dolanırken bedenime
'sen' umutları açık denizlerde bir daha aynı limana dönemeyecek batan gemilerde kalır oysa sevda rüzgarlarının doldurduğu yelkenliye binip haritalarda yeri olmayan uzak ülkeler görecektik şimdi karşı kaldırımlar dahi ulaşılmaz çatılarda umut taşıyan güvercinlere inat ayrılıklar tünerken dalından erken kopmak isteyen yaprağın telaşı içimde yiten sevda sokağına sararan resmini döküyorum
'sen' umutları açık denizlerde bir daha aynı limana dönemeyecek batan gemilerde kalır oysa sevda rüzgarlarının doldurduğu yelkenliye binip haritalarda yeri olmayan uzak ülkeler görecektik şimdi karşı kaldırımlar dahi ulaşılmaz çatılarda umut taşıyan güvercinlere inat ayrılıklar tünerken dalından erken kopmak isteyen yaprağın telaşı içimde yiten sevda sokağına sararan resmini döküyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder